شما يه هفته اونجا بوديد و اينقد دلبسته شديد. امثال من چي بگن که هجده هاه تو اون بهشت، سربازي که نه، بهترين دوران زندگيشونا گذروندن؟ حاضرم ده سال تو اون پادگان سرباز باشم دوباره؟
راستي يادت رفت از مردونگي سردار اباذري بگي. اگه يه مرد تو اون پادگان باشه، خود آقا حميد اباذريه.

سلام اخوي
متن جالبي بود وقتي خوندم ياد خاطرات خودم افتادم
به کسي نگو ولي ما هم اونجا رفتيم، سال 82 بود
شايد دومين گروه بسيجي بوديم که تو کشور مي رفتيم
البته ما 15 روز رفتيم خيلي باصفا بود يادمه فقط 3 روز تمام وقت آمادگي جسماني بود و...
ولي حيف اون موقع به ما اجازه عکاسي و فيلمبرداري ندادن

عمو جان ياد بگير تنوين رو درست بنويسي مثل اخيرا نه اخيرن يا اصلا نه اصلن

خسته نباشيد.مطلب که ديدم خيلي حال کردم. آخه من آخرين دوره تابستان 86يا87 رفتم فصل رويش.

بابا قبلنا که کمترين بودي حالا راهي شدي ميدوني چقدر دنبالت گشتم تا پيدات کردم

سلام

آنان که ره دوست گزيدند همه

در کوي حقيقت آرميدند همه

ساعتي قبل برنامه سپاه رو نگاه مي كردم كه گزارش عمليات يگان ويژه رو در خليج عدن نشون ميداد.ياد دوره شمال افتادم. يادش بخير كاش يه بار ديگه ميتونستم برم.خيلي به وبلاگت سر زدم، به روز نمي شد. همراهتم كه جواب نمي دي! ولي امروز كه سر زدم و اين مطلبو ديدم خيلي خيلي خوشحال شدم. اي ول

البته شما بجاش صلوات بفرست.از دوستان ديگه هم اگه آدرسي داري خبر بده. يا علي مدد فرمانده!

منم اونجا بودم.خيلي حال ميده