گفتند وزن و قافیه تعطیل می‌شود
قحطی استعاره و تمثیل می‌شود
قوت گرفت شایعه، می‌گفت بعد از این
هر صورتی به آینه تحمیل می‌شود
حتی خبر رسید که از سردی هوا
گل‌دسته چند ثانیه قندیل می‌شود
پرگار تا نود درجه رفت ناگهان
مژده: شعاع دایره تکمیل می‌شود
یک حوریه به قالب انسان حلول کرد
از این حلول هر چه که تشکیل می‌شود
در مصرعی خلاصه کنم حرف خویش را:
زهرا به قلب فاطمه تنزیل می‌شود
از آن شبی که روی زمین کرده‌ای نزول
هر آیه با شئون تو تحلیل می‌شود
تو چشمة شگفتی و انجیر می‌دهی
تحریف قطره‌های تو انجیل می‌شود
گاهی درخت می‌شوی و میوه‌های تو
خامش غذای سفره ی جبریل می‌شود
تو سیب می‌شوی و تو را میل می‌کند
سرخی گونه‌هاش که تکمیل می‌شود
تو می‌شوی خدیجه و او با وجود تو
حس می‌کند به آمنه تبدیل می‌شود
وقتی شما شدی نخ تسبیح قطره‌ها
هم مشرب فرات ، لب نیل می‌شود
وقتی تو ای الهه ی دریا غضب کنی
ماهی بال‌دار ، ابابیل می‌شود
طفل تو مبدا همه ی اتفاق‌ها‌ست
هر سال با حسین تو تحویل می‌شود
این شعر را ببخش اگر «تو» زیاد داشت
خانم ، غزل ، بدون «تو» تعطیل می‌شود
(رضا جعفری)
